Dawni herosi boisk (7)
69. Roman Kosecki (ur. 1966)
Napastnik. Z futbolem rozpoczął przygodę w 1980 r. jako zawodnik RKS Mirków. Jednak karierę zawodniczą rozpoczął sześć lat później w barwach Gwardii Warszawa. Przez dwa lata, do 1990 r. był związany z warszawską Legią, z którą świętował zdobycie dwóch Pucharów Polski. Później grał za granicą w Galatasaray (Puchar Turcji), Osasunie Pampeluna, Atletico Madryt, FC Nantes (półfinał Ligi Mistrzów), Monpellier, a karierę zakończył za oceanem w Chicago Fire (mistrzostwo i Puchar USA). W reprezentacji Polski rozegrał 69 spotkań strzelając w nich 19 bramek. W 14 meczach reprezentacji Kosecki pełnił rolę jej kapitana. Od 2012 r. jest wiceprezesem PZPN ds. szkolenia. Jest twórcą szkółki piłkarskiej MUKS Kosa Konstancie, zajmującą się szkoleniem młodzieży. Syn Romana Koseckiego Jakub jest reprezentantem warszawskiej Legii. Poseł na Sejm V, VI i VII kadencji.
68. Euzebiusz Smolarek (ur. 1981)
Pomocnik/napastnik. Syn znakomitego reprezentanta Polski Włodzimierza rozpoczął karierę w Feyenordzie Rotterdam, w którym grał jego ojciec. Odziedziczony po ojcu talent piłkarski sprawił, że kariera Euzebiusza nabierała rozpędu. Już w sezonie 2000/2001 znalazł się w kadrze seniorów Feyenordu zdobywając z nim wicemistrzostwo kraju. Prezentując dobre wyszkolenie techniczne i waleczność Euzebiusz dostał propozycję gry w holenderskiej reprezentacji młodzieżowej, ale ostatecznie zdecydował się na reprezentowanie barw Polski. W swojej karierze Smolarek grał też w Borusii Dortmund, Racingu Santander, Boston Wanderers, AO Kavala, Al.-Khor, Den Haag. Był także zawodnikiem Polonii Warszawa i Jagiellonii Białystok. W reprezentacji Polski rozegrał 47 spotkań zdobywając w nich 20 goli. Szczególnie udane dla Smolarka były lata 2006-2007, w których był gwiazdą reprezentacji Polski po udanych meczach z Portugalią i Kazachstanem. W meczu z ta ostatnia reprezentacją zdobył hat-tricka w ciągu zaledwie 9 minut wywołując prawdziwą euforię kibiców.
67. Wacław Kuchar ( 1897-1981)
Napastnik/pomocnik. Prawdziwy sportowy człowiek Renesansu. Przy niewielkim wzroście (168 cm) i wadze (65 kg) był niezwykle wysportowany. Całą swoja karierę piłkarską związał z Pogonią Lwów, w której barwach rozegrał w latach 1912-1935 aż 1052 spotkań i strzelił 1065 goli. Był czterokrotnym piłkarskim mistrzem Polski. Fenomen Wacława Kuchara polega na tym, że z powodzeniem uprawiał także inne dyscypliny sportu: lekkoatletykę, łyżwiarstwo szybkie, hokej na lodzie. Był w tych dyscyplinach wielokrotnym mistrzem i reprezentantem Polski. Dość powiedzieć, że jako lekkoatleta był mistrzem kraju w biegu na 800 metrów, 110 i 800 metrów przez płotki, skoku wzwyż, trójskoku, dziesięcioboju. Jakby tego było mało to Kuchar uczestniczył w 1925 r. w Saint Moritz w mistrzostwach Europy w łyżwiarstwie szybkim (6 miejsce w wieloboju), był 22-krotnym mistrzem polski w tej dyscyplinie sportu, zaliczył 9 występów w reprezentacji Polski w hokeju na lodzie, a w 1929 r. zdobył w hokeju na lodzie tytuł drużynowego wicemistrza Europy. Wacław Kuchar był też wspaniałym żołnierzem odznaczonym Krzyżem Walecznych, Krzyżem Obrony Lwowa i Medalem Orląt za udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Jego imieniem nazwano organizowane przez PZPN rozgrywki reprezentacji województw w kategorii chłopców do lat 14. Wacław Kuchar to niedościgniony dotąd wzór sportowca, patrioty i obywatela.
66. Maciej Żurawski (ur. 1976)
Napastnik. Wychowanek poznańskiej Warty zadebiutował w ekstraklasie w 1994 roku. Później zawodnik przeniósł się do Lecha Poznań, ale szczyt kariery osiągnął jako reprezentant krakowskiej Wisły, w której rozegrał 153 mecze i zdobył 101 bramek. Z Wisłą Żurawski sięgnął czterokrotnie po tytuł mistrza Polski, dwukrotnie po Puchar Polski i Puchar Ligi Polskiej. Ponadto dwukrotnie był królem strzelców polskiej ekstraklasy. Efektem dobrej gry było zainteresowanie osoba Żuławskiego klubów zagranicznych, z których najskuteczniejszym okazał się Celtic Glasgow pozyskując w 2005 roku napastnika Wisły. W Szkocji Maciej Żurawski rozegrał 55 spotkań, w których zdobył 22 bramki podkreślając swoje snajperskie zdolności. Swoje umiejętności zaprezentował także na boiskach Grecji (Larisa) oraz Cypru (Okonia Nikozja). Po 5 latach gry za granicą Żurawski powrócił do Wisły Kraków, by tam zakończyć karierę na najwyższym szczeblu rozgrywek. W reprezentacji Polski rozegrał 72 mecze i zdobył w nich 17 goli. Był uczestnikiem piłkarskich Mistrzostw Świata w Korei i Japonii (2002) oraz w Niemczech (2006).
65. Hubert Kostka (ur. 1940)
Bramkarz. Nosił pseudonim „Farorz” co w dialekcie śląskim oznacza proboszcza. Miał ponoć zostać księdzem, ale został bramkarzem i inżynierem górnictwa. Grę w piłkę rozpoczął w LZS Markowie, by poprzez Unię Racibórz trafić w 1960 roku do Górnika Zabrze, w którym przez 14 sezonów rozegrał 301 spotkań, zdobył 8 tytułów mistrza Polski, 6 Pucharów Polski i grał w pamiętnym finale Pucharu Zdobywców Pucharów, w którym Górnik nieznacznie (1:2) przegrał z Manchesterem City. Był mistrzem olimpijskim (1972). Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął prace trenerską odnosząc i na tym polu znaczące sukcesy, czego dowodem jest jego kandydatura na stanowisko trenera reprezentacji (1989). Hubert Kostka zdobył trzykrotnie tytuł Trenera Roku przyznawany przez tygodnik „Piłka Nożna”. 6). Bramki reprezentacji Polski bronił 32 razy.
c.d.n.