Dawni herosi boisk (6)
Dawni herosi boisk (6)
74. Gerard Wodarz (1913 – 1982)
Napastnik. Urodzony w Chorzowie grał w latach 1926-1939 w tamtejszym Ruchu. Był znany z niezwykle precyzyjnych dośrodkowań, które były wykorzystywane przez kolegów z drużyny: Wilimowskiego i Peterka. Był uczestnikiem Olimpiady w Berlinie (1936) oraz Mistrzostw Świata (1938). W barwach Ruchu zdobył 5-krotnie mistrzostwo Polski. Rozegrał 183 mecze ligowe zdobywając w nich 51 bramek. W latach 30-tych był uznawany za najlepszego lewoskrzydłowego w Polsce. Walczył w kampanii wrześniowej. W 1941 r. przymusowo wcielony do Wermachtu walczył we Francji. W 1944 r. dostał się w Normandii do amerykańskiej niewoli, z której trafił do Wojska Polskiego na terenie Anglii. Tam grał w piłkę nożną w drużynach RAF Newton Notts i Fraserburg. Po zakończeniu II wojny światowej wrócił do Chorzowa i jeszcze przez dwa lata bronił barw Ruchu. Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował w hucie „Batory” studiując też w krakowskiej Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego. Jako trener prowadził, bez większych sukcesów, Górnika Świętochłowice, GKS Łabędy, Górnika Zabrze. W reprezentacji Polski rozegrał 28 spotkań zdobywając w nich 9 bramek.
73. Ryszard Grzegorczyk (ur. 1939)
Pomocnik. Wierny Polonii Bytom, w której rozegrał aż 303 mecze i w jej barwach zdobył mistrzostwo Polski. Uczestniczył też w popularnych wówczas rozgrywkach Pucharu Intertoto i Pucharu Ameryki. Pod koniec kariery przeniósł się do Francji i grał w RC Lens docierając z tym zespołem do finału Pucharu Francji. W reprezentacji Polski grał 23-krotnie zdobywając w nich 2 bramki.
72. Stefan Majewski (ur. 1956)
Obrońca. Piłkarskie szlify zdobywał w klubach bydgoskich: Gwieździe, Chemiku i Zawiszy. Od 1979 r. zawodnik Legii Warszawa, w której rozegrał 158 spotkań (16 bramek) i z którą dwukrotnie zdobył Puchar Polski. Był pierwszym polskim piłkarzem transferowanym oficjalnie do Bundesligi: w 1984 r. stał się zawodnikiem Kaiserslautern. Karierę piłkarską zakończył w FC Freiburger (1993). W reprezentacji Polski zadebiutował w 1978 r. w meczu towarzyskim z Finlandią. Później biało-czerwony trykot przywdziewał jeszcze 39 razy strzelając 4 bramki, w tym pamiętną w meczu z Francją w decydującym o 3 miejscu w Mistrzostwach Świata w Hiszpanii. Wystąpił także na Mistrzostwach Świata w Meksyku (1986). Stefan Majewski jeszcze jako piłkarz FC Freiburger pracował jako trener z juniorami tego klubu. Później trenował Polonię Warszawa, Amicę Wronki, Zagłębie Lubin, Widzew Łódź, Cracovię. W 2009 r. był krótko selekcjonerem reprezentacji Polski. Prowadził także zespoły narodowe U-21 i U-23. Od 2014 r. jest członkiem Klubu Wybitnego Reprezentanta.
71. Jacek Krzyżówek (ur. 1976)
Pomocnik. Wychowanek LZS Chranowice. 56)W 1994 r. przeniósł się do RKS Radomsko, później grał w Rakowie Częstochowa i GKS Bełchatów, z którym w 1998 r. awansował do ekstraklasy. Druzynie nie udało się jednak pozostać w najwyższej klasie rozgrywek, jednak Krzyżówek został zauważony zarówno przez trenera reprezentacji Polski, jak i szkoleniowca występującego w 2 Bundeslidze FC Nürnberg. W tym zespole Krzyżówek grał w latach 1999-2004 rozgrywając w jego barwach 142 mecze (28 bramek). Był także zawodnikiem Bayer Leverkusen, VfL Wolfsburg, Hanower 96. Prał udział w rozgrywkach Ligi Mistrzów strzelając bramki Realowi Madryt, AS Romie, FC Liverpoolowi. W reprezentacji Polski rozegrał 96 spotkań strzelając w nich 15 bramek. Był uczestnikiem finałów Mistrzostw Świata w Korei i Japonii (2002) oraz Niemczech (2006), a także Mistrzostw Europy (2008). Karierę piłkarską zakończył w 2011 roku.
70. Tomasz Frankowski (ur. 1974)
Napastnik. Franek „łowca bramek” karierę rozpoczął i zakończył w Jagiellonii Białystok. Najsilniej był jednak związany z krakowską Wisłą. Zdarzało się, że jako zawodnik Jagiellonii mylił w Krakowie szatnie. W Wiśle rozegrał 173 mecze zdobywając w nich aż 115 bramek i aż pięciokrotnie mistrzostwo Polski. W rozgrywkach polskiej ligi Frankowski rozegrał łacznie 302 mecze i strzelił 168 goli przez co zajmuje 3 miejsce w klasyfikacji zawodników, którzy zdobyli ponad 100 bramek. Dwukrotnie (1996-1998, 2005-2008) kontynuował karierę za granicą grając w Japonii, Francji, Hiszpanii, Anglii, USA. Jako reprezentant Polski walczył w reprezentacjach młodzieżowych wszystkich kategorii wiekowych rozgrywając w nich łącznie 16 meczów zakończonych strzeleniem przez Frankowskiego 6 goli. W kadrze seniorów zadebiutował w 1999 r. za kadencji trenera Janusza Wójcika w meczu z Czechami. Łącznie bramkostrzelny napastnik rozegrał w reprezentacji 22 mecze strzelając w nich 10 bramek. Tak małą liczbę spotkań reprezentacyjnych tłumaczono słabymi warunkami fizycznymi Frankowskiego. Część selekcjonerów tłumaczyła brak powołań tego zawodnika faktem, że nie pasował on do ich koncepcji zespołu narodowego. Ostatni mecz w reprezentacji Frankowski rozegrał w 2006 r. przeciwko Finlandii, zaś zakończenie bogatej kariery ligowej nastąpiło w 2013 r. w Białymstoku w meczu Jagiellonii z Ruchem Chorzów. Widownia pożegnała swojego ulubieńca gromkimi brawami.